zondag 22 juni 2014

Hoofdstuk 9: Sneeuwstorm in LA


Vrijdag, 30 mei 2014,

Ik ben fan van computergames, zoals je misschien al wel wist. Dat was namelijk een van de redenen voor mij om naar het zonnige LA te komen. Rondom LA zijn meerdere game development bedrijven te vinden, en ik wilde wel eens bij een aantal van deze bedrijven op bezoek gaan om te kijken hoe het er achter de (computer)schermen aan toe gaat. Zodoende kwam ik een pagina tegen van een van de grootste PC-game bedrijven op dit moment: Blizzard Entertainment, waar ze een gratis tour van hun kantoren aanbieden. Deze tour doen ze blijkbaar maandelijks, dus ik heb me zo snel mogelijk ingeschreven in de hoop dat ik daar langs kon gaan voordat ik terug naar Nederland verscheept wordt. Binnen een paar dagen kreeg ik al een reactie dat ik aan het eind van de maand langs kon komen! Yippie yay!

Ik heb Marie lief aangekeken om mij naar het Blizzard kantoor in Irvine te rijden op de vroege vrijdagochtend, wat iets meer dan een uur rijden is, wat ze gelukkig wel voor me wilde doen. Eenmaal daar aangekomen kon ik haar moeilijk alleen achterlaten, dus ze is vrolijk met de rest van de tourgroep meegelopen.

Voordat de tour begon moesten we allemaal een NDA ondertekenen, dus ik mag jullie niet al te veel vertellen over wat we allemaal hebben gezien, maar ik mocht wel foto's nemen (en publiceren) van de tientallen standbeelden die ze over meerdere gebouwen tentoonstelden. Al deze standbeelden waren ongeveer 3 meter hoog, inclusief de bodem waar ze op stonden. Voor de minder nerderige mensen zal ik wat over de karakters vertellen, zodat je kunt opscheppen tegenover je vrienden dat je nerderige dingen weet.


Hier hebben we de aartsengel Tyrael uit de Diablo games. In deze games is er een eeuwige strijd gaande tussen de hemel en de hel, waar de 'menselijke' wereld (genaamd Sanctuary) een soort neutraal gebied zou moeten zijn. Aangezien demonen van de hel niet heel betrouwbaar zijn, willen deze demonen nog wel eens de wereld van Sanctuary aanvallen. Tyrael is de aartsengel van rechtvaardigheid en hij hoort op een gegeven moment dat een sterke demoon een grote aanval plant op Sanctuary en vraagt aan de opperengel om de mensheid te helpen met de macht der engelen. De opperengel is echter van mening dat er op neutraal gebied niet gevochten mag worden, wat Tyrael absoluut niet rechtvaardig vindt. Hij rukt zijn vleugels af en geeft zijn hemelse bestaan op om de mensheid bij te staan in de komende strijd.
"You cannot judge me. I am justice itself! We were meant for more than this! To protect the innocent! But if our precious laws bind you all to inaction ... then I will no longer stand as your brother."
—Tyrael's parting words


Dit is het karakter Nova uit het StarCraft universum. Sommige mensen worden geboren met bovennatuurlijke psychische krachten. Deze mensen worden als kinderen weggenomen van hun ouders om getraind te worden tot zogenaamde Ghost operatives. Nova is zo'n Ghost operative en zij zou de hoofdpersoon geworden zijn van een game (StarCraft Ghost) die al een hele tijd in productie was en die zelfs publiekelijk aangekondigd was. Echter na grondige inspectie vond Blizzard de game niet goed genoeg om uit te brengen en hebben ze het hele project geschrapt.
"Agent Kelerchian, I've killed three hundred and eighty-two people, and felt thirty-two more, including my own family, die in my head. I can tell you everything about every single one of those people-all four hundred and fourteen of them-including what they were thinking the moment they died. What makes you think I want to remember any of that?"
Nova accepts Kelerchain's offer to join the Ghost Program.



Dit karakter is Sarah Kerrigan, ook wel bekend als 'The Queen of Blades', uit de StarCraft reeks. StarCraft speelt zich af in een futuristische setting in de zogenaamde 'Koprulu Sector', waar naast de mensheid twee andere rassen te vinden zijn: de raadselachtige en gedisciplineerde Protoss en de chaotische en monsterlijke Zerg. Sarah Kerrigan was een Ghost operative, maar werd na een missie achtergelaten door Arcturus Mengsk in een gebied vol met Zerg. Tegen verwachtingen in werd ze gevangen genomen en getransformeerd in de Queen of Blades, de nieuwe leider van de Zerg. Nu wil ze wraak op Mengsk, wie inmiddels een dictator van een planeet is geworden.
"I am the Swarm. Armies will be shattered. Worlds will burn. Now at last, on this world, vengeance shall be mine. For I am the Queen of Blades."
—Kerrigan leading the Zerg


Tenslotte hebben we hier Illidan Stormrage uit de WarCraft games. Hij is een onsterfelijke Night Elf die verliefd werd op een priesteress genaamd Tyrande. Hij raakte geobsedeerd door magie in zijn tevergeefse pogingen om haar te imponeren, ze had namelijk al gekozen voor Illidan's tweelingbroer, Malfurion. Toen hij dit ontdekte groeide zijn obsessie voor macht en magie steeds meer, zo sterk dat hij een deal sloot met Sargeras die Illidan op de juiste manier wist te manipuleren om in ruil voor meer macht de Demon Soul te verkrijgen; een krachtig voorwerp waarmee Sargeras zijn demonenlegers de wereld in wist te helpen. Al was dit niet zijn bedoeling, Illidan heeft zijn volk verraden in zijn zoektocht voor macht en krijgt de bijnaam 'the Betrayer'.
"Betrayer... In truth it was I who was betrayed. Still I am hunted. Still I am hated. Now, my blind eyes can see what others cannot. And sometimes the hands of fate must be forced!"
—Illidan Stormrage summoning creatures from the sea to do his bidding

Naast een hele lading standbeelden hadden ze ook een klein museum met allerlei kleine standbeelden en artwork van verschillende games:









Na deze tour zijn we naar Laguna Beach gegaan, aangezien dat in de buurt van Irvine was. Helaas was het vloed, dus konden we niet over de stranden lopen, maar konden we alleen mooie foto's nemen. Hier hebben we een lekker hapje voer gepakt in een restaurantje en vervolgens zijn we over de Pacific Coast Highway teruggereden naar ons huisje.





Next up:



maandag 2 juni 2014

Hoofdstuk 8: Vuilnis, fietsen en rood vlees.


Donderdag, 8 mei 2014,

Ik heb nog niet veel te doen bij ICT aangezien ik moet nadenken over wat mijn project precies gaat worden, dus ik had weinig zin om in mijn cubicle te gaan zitten, terwijl ik ook de wereld kan verkennen! De wereld is in dit geval een pseudoniem voor een deel van de kust van LA. Tijdens mijn bezoek in Hollywood had ik een aantal postkaarten gekocht (niet genoeg, ik weet het) en deze moest ik nog posten, maar aangezien dit internationaal verstuurd diende te worden, leek het me beter om dit door professionals te laten doen.

Het was een mooie dag, dus ik had me voorgenomen om na het posten een eindje te fietsen langs het strand. Ik pak mn kaarten, zet m'n petje op, en ik spring op de fiets. Onderweg naar het postkantoor kwam ik een aparte kerel tegen die wat feitjes over mijn fiets begon te vertellen. Zodoende ben ik met hem in gesprek geraakt, en het bleek dat hij vlakbij het postkantoor woonde, namelijk onder een boom rechts om de hoek. Hij had momenteel even geen geld om marihuana te kopen, maar over een paar dagen zou hij zijn salaris van een hele 400 dollar krijgen, dus hij maakte zich geen zorgen. Volgens hem zouden daklozen niet zo moeten zeuren over hun inkomen; als ze wat extra willen verdienen kunnen ze gewoon wat vuilnis oprapen en inleveren bij een supermarkt voor 25 cent per 'recyclable'. Voor slechts 10 stukken vuilnis kun je een mooi broodje krijgen!

Bij het postkantoor namen we afscheid, en na een lange wachtrij werden mijn kaarten bestempeld en kon de fietstrip beginnen. Het postkantoor lag recht tegenover de Marina del Rey waar het fietspad langs de kust begon, genaamd: Ballona Creek Bike Path. Aan het einde van de haven was een brug over het water, waar een mooi uitzicht over LA te zien was:



Aan het begin van het pad fietste ik over het strand waar af en toe een enkeling lag te zonnen, vast mensen zonder een baan, en gaanderweg kwam ik steeds meer volleybalnetten tegen. Na een paar mijl ging het pad wat omhoog en fietste ik langs de Manhattan Beach Power Plant die niet zo mooi was om te zien. Richting het strand zag het uitzicht er toch leuker uit:



Dit fietspad zou helemaal door moeten lopen naar San Diego heb ik me laten vertellen, dus ik was vastberaden om door te fietsen. De huizen aan mijn linkerkant zagen er steeds hipper uit en de stranden aan mijn rechterkant werden steeds drukker bevolkt. Op een gegeven moment begon mijn achterwerk toch wel pijn te doen van het zitten op een heerlijk zadel. Ik had echter niet bedacht dat ik ook nog terug moest fietsen... Op Redondo Beach heb ik een smoothie gepakt terwijl ik naar volleyballende mensen stond te kijken en even later ben ik maar weer terug gaan fietsen.



Eenmaal thuis aangekomen ben ik lekker languit op de bank geploft. Met een broodje Subway op m'n schoot en Netflix voor m'n neus vond ik het een geslaagde dag. Mijn armen tintelden echter wel een beetje, en bij nadere inspectie zagen ze er wat rood uit... Ook al heb ik het voor elkaar gekregen om mijn beide armen volledig te verbranden, was het een mooi tripje van zo'n 24 mijl.

Next up:




P.B.
Naast deze blogpost heb ik ook een post in mijn andere blog geplaatst over mijn eerste weken bij ICT!