Hoofdstuk 14: We Do Not Sow

Donderdag, 3 juli 2014,

Zoals zoveel mensen, zijn vrijwel alle stagiaires bij ICT wel bekend met Game of Thrones, voornamelijk dankzij de razend populaire televisieserie. Een van de stagiaires is zelfs zo'n groot fan, dat ze het bordspel heeft gekocht, Game of Thrones the Board Game. Op de dag voor Independence Day zou ICT in de middag gesloten zijn, dus dat leek ons het ideale moment om dit spel van tronen eens uit te proberen.

Zoals we al hadden verwacht, bleek het spel moeilijker te zijn dan we hadden verwacht. (Yep)

In totaal hoort een spel 8 rondes te hebben, en het had een verwachte speelduur van ongeveer 4 uur. De initiele uitleg duurde al iets meer dan een uur, en daarna konden we iets meer dan 4 uur spelen voordat de eerste mensen alweer naar huis moesten. In deze tijd hebben we 4 (van de 8) rondes kunnen uitspelen, en toen besloten we om huize Greyjoy, gerepresenteerd door de dame in de donkerblauwe top, te laten winnen omdat zij de meeste kastelen had veroverd.

Vrijdag, 4 juli 2014,

Olee, we zijn vandaag vrij! Ik vermoed dat ze ons tegenwoordig alleen maar vrij geven om ons beter te kunnen wapenen tegen een alien invasion. Will Smith begint alweer wat ouder te worden, dus ik denk dat zijn vliegkunsten wat zijn afgenomen.

Een van de onderzoekers bij ICT met de bijnaam "Skip" geeft ieder jaar een feestje in zijn fancy huis in LA waar je een mooi overzicht over de stad hebt. Ik kende deze onderzoeker verder niet, maar een gratis feestje kan ik moeilijk afslaan, dus ik ging mee! 's Avonds werd hier flink wat vuurwerk afgeschoten, maar de foto's van mijn foontje zijn niet heel mooi, dus laat ik hier het indrukwekkende uitzicht vanaf het balkon zien:

Zondag, 6 juli 2014,

Op deze dag had ik helemaal niks gepland staan, dus had ik me voorgenomen om een eindje te fietsen om iets van een parkje ofzo te bekijken. Google vertelde me dat de Baldwin Hills Scenic Overlook slechts 7km weg lag, en het merendeel van het fietspad bevond zich naast een aquaduct, ook wel bekend als de Ballona Creek Bike Path.

Eenmaal aangekomen bij de Hills, zag ik dat het best een eindje klimmen is om naar boven te komen. Er zijn meerdere routes om naar boven te gaan, en blijkbaar had ik de minder populaire route gekozen. Toen ik eenmaal halverwege was, kwamen de routes samen, en toen zag ik wat de populaire route was:

 Dit zijn blijkbaar de beroemde Culver City Stairs (nooit van gehoord, maar veel LA'ers blijken het te kennen) en het bestaat uit 282 treden van gemiddeld 27cm hoog. Ik kan je vertellen dat je doodop bent als je al deze treden hebt gehad, maar je wordt ervoor beloond met een leuk klein parkje bovenop de heuvel, en heel veel gebouwen op de achtergrond.

Mijn benen voelden niet echt sterk genoeg om dezelfde trap ook weer naar beneden te nemen, dus ik had besloten om het alternatieve pad te betreden, waar ik op een gegeven moment een leuk plantje zag staan:

 Na deze tocht mocht ik ook weer de hele 7km terug fietsen. Goed uitgeput kocht ik een ijsje voor mezelf (FroYo!) en de rest van de dag heb ik Scrubs gekeken en op de bank gehangen. It was the best day ever :)


Next up:

Hoofdstuk 13: Universal Dad

Ogod, ik loop nu wel heel erg ver achter... Hier kan ik twee verschillende excuusjes voor gebruiken: Begin augustus was de laatste dag van een groot deel van de stagiaires, en iedereen wilde in de laatste paar dagen nog een paar leuke dingen inplannen om te doen, wat de blogtijd aanzienlijk vermindert. Op hetzelfde moment vlogen een paar gekke Nederlanders richting Los Angeles die mij dwongen om mee te gaan op een roadtrip naar San Francisco, Yosemite, Las Vegas & Grand Canyon. Dat reisje kostte ook flink wat tijd, en het is lastig om blogs te schrijven wanneer je geld staat te winnen in een casino of wanneer je bovenaan een waterval staat. Uiteraard zal ik uitgebreid over deze roadtrip vertellen in een volgende post, maar hier zijn alvast wat sneak-previews:

Woensdag, 25 juni 2014,

Afgelopen avond kreeg ik een berichtje van een kerel dat hij geland was op LAX en dat hij me de volgende dag graag wilde zien. Daar kan ik natuurlijk geen nee tegen zeggen, dus op woensdag zijn we gezellig samen uit eten geweest bij de Killer Shrimp bij Marina Del Rey. Deze kerel bleek mijn vader te zijn, wat een verrassing! Samen met zijn vriendin heeft hij een weekje vrij weten te regelen en deze week wilde hij graag met zijn favoriete zoontje doorbrengen.

Als een echte bootjesfanaat had hij besloten om deze week te verblijven op de Queen Mary, een trans-Atlantisch passagiersschip dat tegenwoordig permanent voor anker ligt bij Long Beach en daar dienst doet als museum en hotel.


Zaterdag, 28 juni 2014,

De lange werkweek is voorbij, nu kan ik eindelijk leuke dingen gaan doen met mijn pappie! Het leek ons een leuk idee om langs Universal Studios te gaan, wat in feite een grote lap land is dat bestaat uit een pretpark en tegelijkertijd als filmstudio voor allerlei films en series van Universal. Een van de attracties van het pretpark was om met een bus door een aantal van de bekende filmsets te rijden, wat sowieso erg gaaf was om te zien. Zie hier een foto van een bebaarde man, met een deel van de filmsets op de achtergrond aan de rechterkant.

We hebben in het park allerlei attracties gezien en bekeken, zoals een show waar allerlei special effects werden uitgelicht, een Shrek-attractie waar we bijna gemarteld werden door Lord Farquaad en een show genaamd Waterworld, waarin zogenaamd de hele wereld bedekt was met water en waar mensen in oorlog zijn over de laatste beetjes land:

Maandag, 30 juni 2014,

Helaas konden ze niet meer dan een weekje vrij regelen, dus op 1 juli moesten ze weer terugvliegen. Op 30 juni mocht ik ze nog wel even een rondleiding in ICT geven, zodat ze ook eens een idee hadden van wat ik daar nou eigenlijk precies deed. Na een (mannelijke) knuffel moest ik weer afscheid van ze nemen, maar ik ben wel heel blij dat ze langs zijn gekomen, meer bezoek is meer beter!


Next up: