Hoofdstuk 7: Afkortingen

Oja, ik had een blog, misschien moet ik die eens updaten.

Donderdag, 1 mei 2014,

Vandaag is mijn eerste dag bij ICT, een onderzoeksinstituut van USC in LA in USA. Bij aankomst werd ik ontvangen door Antionne van HR die me een tour rondom het gebouw gaf. Op de tweede verdieping zit de HR en de IT afdeling, tezamen met alle 'leuke' dingen. Met leuke dingen bedoel ik alle faciliteiten waar we gebruik van kunnen maken als we even geen zin hebben om te werken.

Ze hebben een flinke eetruimte, een rec-room met pingpongtafel, Xbox, pooltafel en flipperkast. Tegenover deze rec-room hebben ze een volledige bioscoopzaal met 150 stoelen waar regelmatig films en presentaties gegeven worden. Ze nodigen af en toe verschillende mensen uit die aan bekende films hebben meegewerkt om wat te vertellen over hun werk aan de film met een Q&A sessie achteraf. Een klein eindje verder was er een 'quiet' room te vinden waar je even kunt chillen, met daarnaast een goed uitgeruste fitnessruimte voor mensen die genoeg hebben gechilld. Op iedere verdieping tegenover de liften zit een mooi conferentieruimte met vallend water als een van de muren.

Het meeste harde werk wordt hier gedaan op de derde verdieping. Aan de ene kant zit het zogenaamde Graphics-lab, waar ze allerlei leuke speeltjes hebben en waar ze een groot deel van de special effects maken die je in hedendaagse films ziet. Het Graphics-lab heeft dan ook aan veel bekende films meegewerkt, zoals Spiderman 2 & 3, King Kong, Superman Returns, Avatar, Hancock, Curious Case of Benjamin Button, en vele anderen.

Aan de andere kant van de derde verdieping staan allerlei cubicles, zoals in de foto hierboven te zien. Iedereen die hier werkt krijgt zo'n cubicle ter beschikking met daarin een bankje, een flink whiteboard, een PC, een telefoon en een ladekastje met notitieblokken en pennen.

Ik weet nog niet wie, maar ik vermoed dat er een kunstzinnig persoon rondloopt die een klein kunstwerkje op mijn whiteboard heeft geschilderd voordat ik er op ging kliederen.

Het gebouw staat tegenover een mooi parkje wat publiek toegankelijk is, waar je lekker doorheen kunt wandelen om even rust te nemen. Het lijkt bijna alsof ze hier niet willen dat je daadwerkelijk nuttig werk doet met zoveel leuke en mooie dingen om je af te leiden.

Over werk gesproken, ik kreeg op deze eerste werkdag een mailtje van ENIAC, de informatica alumnivereniging in Enschede, met het bericht dat ik ben verkozen voor hun jaarlijkse ENIAC-Scholarship ter waarde van EUR 1.000,-! ENIAC heeft me in ruil daarvoor gevraagd om een artikel te schrijven voor de I/O Vivat, het informatica-tijdschrift van de UT, en om een blog bij te houden over mijn onderzoek. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen weinig interesse hebben in het onderzoek dat ik ga doen, maar wel in mijn ervaringen van Californië over het algemeen, of juist precies andersom. Daarom heb ik besloten om een aparte blog bij te houden waarin ik over het onderzoek ga kletsen terwijl ik deze blog zal houden voor nonwerk-gerelateerde zaken. Deze blog zal te vinden zijn op http://la-jeroen.blogspot.com, deze link zal vanaf nu ook in het menu aan de rechterkant te vinden zijn.

Next up:

Hoofdstuk 6: More stars than stripes

Woensdag, 30 april 2014,

Dit was mijn laatste dag voordat ik aan mijn afstudeeropdracht ging beginnen, dus dat wilde ik wel even een memorabele dag maken. Wat is nou een betere 'afsluiter' van deze vakantie dan een dagje Hollywood?! Zoals een vrouwtje ooit zei die haar jurk niet naar beneden kon houden: 'Hollywood is a place where they'll pay you a thousand dollars for a kiss and fifty cents for your soul'.

We kwamen aan bij het Dolby Theatre, waar jaarlijks de Academy Awards uitgereikt worden, beter bekend als de Oscars. Op de pilaren die naast de Grand Staircase naar de ingang van het theater stonden, waren een groot aantal jaartallen te zien (vanaf 1929) met daarbij de film die in dat jaar de Oscar voor Beste Film had gewonnen. Het Dolby Theatre bevindt zich in een winkelcentrum, genaamd het Hollywood and Highland Center, maar ik vond het daar merkwaardig rustig. Toen we door de hoofdingang naar buiten liepen op Hollywood Boulevard sloeg dat volledig om. Hier was het een drukte van jewelste, overal toeristen, daklozen, en filmpersonages. Enigszins overweldigd werd ik richting een paar leuke agentes geduwd die meteen foto's wilden maken van hun nieuwste aanwinst.

Ondertussen liep Batman voorbij en een eindje verderop zag ik Spiderman lopen. Captain Jack Sparrow stond om de hoek en Captain America verdedigde de boel met zijn schildje. Ik denk dat Batman aan het vluchten was voor Poison Ivy, dus ik heb hem een extra head start gegeven door Poison Ivy een tijdje te kidnappen, tezamen met een gekleurde Marilyn Monroe en een schildknaap:

Hollywood Boulevard is iets dat je meegemaakt moet hebben, het is niet in foto's uit te drukken hoe waanzinnig het is (niet zozeer waanzinnig leuk, maar gewoon gek). De straat staat vol met theaters, night clubs, fetish winkels met af en toe een barretje, en overal waar je loopt zie je de welbekende sterren onder je voeten.

Na een wandeling over de hele Hollywood Boulevard kwamen we weer terug bij het Hollywood and Highlands Center. Vanuit dat gebouw kon je het Hollywood logo zien, op flinke afstand. Helaas was het inmiddels al avond en vondt iemand het niet avond genoeg om de lichten bij het logo aan te zetten, dus hier heb ik geen foto meer van kunnen maken. Daarom moeten jullie het maar doen met een foto van een flinke doorgang richting het Dolby Theatre:

Ik heb net vandaag gehoord dat het mogelijk is om met de fiets naar het Hollywood logo te fietsen, al is dat op sommige punten wel erg steil. Misschien ga ik dat nog wel een keer doen, maar niet met deze hitte... Hopelijk is deze hittegolf hier snel voorbij en kunnen we hier gewoon 20-25 graden als middagtemperatuur krijgen...

Next up:

Hoofdstuk 5: Ahoy maties!

Dinsdag, 29 april 2014,

De afgelopen paar dagen hebben we lekker zitten niksen, dus het was weer eens tijd om dingen te gaan doen! Marie zit bij een clubje genaamd de Red Hats, met (je raadt het nooit!) een lading oude vrouwtjes. Dit clubje komt regelmatig samen om een culturele activiteit te doen, en ik mocht een keertje meehobbelen. Het zou verschrikkelijk warm weer worden deze middag, dus ik hoopte dat we niet al te veel buiten zouden hangen.

Eerst kwamen we met z'n allen samen bij de woning van een van de oude vrouwtjes, genaamd Penny. Ik wist me er van te weerhouden om driemaal drie keer op haar deur te kloppen, die verwijzing zouden ze toch niet snappen. Toen iedereen bij elkaar was gekomen zijn we in Penny's auto gestapt om naar het Orange County Heritage Museum te gaan, wat in feite neerkwam op een oud huis (voor Amerikaanse begrippen).

We kregen een persoonlijke rondleiding rondom en binnen het huis, wat ooit in het bezit was van een zekere meneer Kellogg; niet de Kellogg van de welbekende Cornflakes, maar een Kellogg die een groot deel van de bruggen en wegen in Californië heeft gebouwd. Dit huis wordt nu regelmatig gebruikt voor tours, feestjes en bruiloften. Iedere bruiloft heeft een aantal vereisten, zoals een aantal partners (>1) en een grote taart, maar het belangrijkste deel van een bruiloft is het tuinhuisje, beter bekend als 'a gazebo'*!

Onze sneak rolls waren hoog genoeg om stilletjes langs dit enge monster te sluipen*, en vervolgens mochten we een kijkje in het huis nemen, waar talloze voorwerpen uit rond het jaar 1900 zich bevonden. Meneer Kellogg had een grote fascinatie met schepen, en dit heeft hij terug laten komen in het ontwerp van zijn huis. Midden in het trappenhuis staat een grote mast en zijn zolder is gevormd als een soort kraaiennest. De eetkamer had een ovalen vorm en de vloer was net zo gemaakt als de vloer van een houten schip.

Toen we van het museum terug waren gekomen bij Penny's huis waar we in onze eigen auto terug naar ons huisje zouden rijden, hadden we een klein probleempje. Marie was haar eigen auto aan het stelen! Iedere keer wanneer ze haar sleutel in het contact deed, werd de hele buurt bij elkaar getoeterd door de auto, die bovendien ook geen zin meer had om te starten. We zaten wel ongeveer 70km van huis weg, met geen openbaar vervoer in de buurt, dus het was enigszins stressvol. Na een belletje naar de AAA (Amerikaanse ANWB) kwam er binnen 10min een maximaal gepigmenteerde meneer aanzetten die wat speciale dingetjes deed om de auto toch weer aan de praat te krijgen. Vermoedelijk had het iets te maken met de auto die een aantal uren lang in de volle zon van 35+ graden Celsius stond te branden, maar we zijn heelhuids thuis weten te komen!

Next up:

* Ik ben te lui om het Gazebo verhaal te vertellen, dus dat mogen jullie zelf lezen op: http://en.wikipedia.org/wiki/Eric_and_the_Dread_Gazebo